مقاله ايده های هاينز کوهات از “خود” | Heinz Kohut’s Ideas of Self
عنوان مقاله: ایده های هاینز کوهات از “خود”
خلاصه:
نویسندگان ایده هاى هاینزکوهاتاز خود، از جمله اشكال هسته اى و مجازى آن را در دورهبحرانى از اواخر دهه 1960 تا حدود 1975بررسى مى کنند. استدلال مى شود که فرایند خالق کوهات به طور کامل مورد توجه قرار نگرفته است. نویسندگان خط پایه ایده هاى کوهات درمورد خود را در اولین کتابش، «تحلیل خود» در سال 1971 تعیین کردند. سیس ایده هاى او درچند سال بعد به طور قابل توجهى تكامل یافت، زیرا او به تعریف «خود» به عنوان مرکز تجربه روان شناختى رسید و سپس آنچه را که «خود» هسته اى و «خود» مجازى نامید را به عنوان بسط هاى مفهومى که کوهات در بررسى مجدد از آنچه که منظورش از خود بود برداشت می کنند. ایده هاى اصلى«خود»در مورد سیستم«خود»-«خود»در نظر گرفت.
نویسندگان،توالی خاص مراحل مفهومی راکه کوهات دربررسی مجدد منظورش از «خود» طی کرد، پیگیری میکنند. تفكر کوهات در این زمینه همیشه به ترتیب زمانی پیش نمیرفت. کار پیشگامانه او دراوایل دهه 1970 درمورد چندپارگی، انسجام و پیوستگی خود، و ماهیت تغییرپذیر خود هسته ای وخود مجازی، نشان دهنده پیشرفتی اساسی در درک این مفاهیم روانكاوی است.
مترجم: دکتر آرش رمضانی: پزشک متخصص و استادیار روانشناسی بالینی دانشگاه – موسس و هیات علمی انستیتو روانشناسی خود ایران
Heinz Kohut’s Ideas of Self
The authors explore Heinz Kohut’s ideas of self, including its nuclear and virtual forms, in the critical period from the late 1960s to about 1975. Kohut’s creative process, it is argued, has not been fully appreciated. The authors establish the baseline of Kohut’s ideas about the self in his first book, The Analysis of the Self in 1971. His ideas then evolved significantly in the next few years, as he came to define the self as the center of psychological experience and then to consider what he came to call the nuclear self and the virtual self as extensions of his
core ideas about the self-selfobject system. The authors trace the specific sequence of conceptual steps that Kohut took in his reexamination of what he meant by self. Kohut’s thinking in this area proceeded unevenly and not always chronologically. His pathbreaking work in the early 1970s on fragmentation, on the cohesion and continuity of the self, and on the mutable nature of the nuclear self and the virtual self represents a seminal development in the understanding of these psychoanalytic concept.
دیدگاهتان را بنویسید